Column door Marten Klaver
De Cito-toets is ingevoerd om ouders te helpen bij de schoolkeuze voor hun kind. De toets geeft een meetbaar inzicht in de ontwikkeling van hun oogappel.
Maar zie wat voor knoeiboel er van gemaakt wordt. De toetsen krijgen het karakter van een eindexamen. Ouders geven hun kinderen bijlessen om een hogere score te bewerkstelligen. Het onderwijs is er op ingericht. De Cito-toets is de grootste stressproducent van de opvoeding geworden.
We moeten terug naar de zaken waar het omgaat. Vindt het kind het mooi om te leren? Voelt het kind zich prettig tussen zijn klasgenoten? Zijn de leraren aardig en inspirerend? En ja het is goed soms objectief te meten wat ze kunnen. Het gaat dus om het pedagogisch klimaat, de onderlinge verhoudingen, de sfeer.
Geef een reactie