Column door Marten Klaver
De staatssecretaris voor vluchtelingenzaken verdedigt zich wegens de dood van Dolmatov. Dolmatov is een politieke vluchteling en raketgeleerde, die protesteert tegen het beleid van Poetin. Na bedreigingen vlucht hij naar Nederland. Hij is bang dat hij na uitzetting uit Nederland in een Russisch werkkamp zal belanden en dat zijn omgeving hem zal uitmaken voor verrader. De IND wuift zijn vrees weg en denkt dat Dolmatov er met een boete vanaf komt. Dolmatov zal uitgezet worden. Hij wordt vervolgens somber, depressief en pleegt suïcide.
De onderste steen is het niet serieus nemen van de vrees van Dolmatov.
De staatssecretaris betreurt de trieste uitkomst, maar niet het wegwuiven van Dolmatov’s vrees door de IND. De vluchtelingendienst heeft fouten gemaakt. Zeker, maar de protocollen zijn goed en de behandeling is streng, maar humaan en rechtvaardig. De noodlottige afloop noemt hij een incident. De staatssecretaris spreekt ook van een matige causaliteit. De afloop ligt deels aan Dolmatov zelf. Een andere Dolmatov zou niet depressief geworden zijn en gewoon zijn boete betaald hebben.
De linkse partijen verzetten zich hier tegen. Ze kennen vele voorbeelden waarbij mensen als nummers worden behandeld en spreken over een verkeerd systeem met een kille cultuur, gericht op het verwijderen van mensen ongeacht hun verhaal. Het duurt heel lang voordat de staatssecretaris na alle procedurele breedsprakigheid, aangeeft dat de cultuur humaan is, maar dat het humaner kan. Dit is voor de PvdA voldoende om tegen een motie van wantrouwen te stemmen.
De langdurige procedurele verdediging, dient ervoor de tegenstander te ontmoedigen met een overvloed aan woorden en afleidingen. Maar burgers en slachtoffers begrijpen de bestuurder niet meer. Tussen hen ligt een diepe kloof.
De onderste steen ligt op de bodem van de kloof. Verborgen onder een berg van procedurele antwoorden.
Ook in de lokale politiek speelt deze woekering van procedurele antwoorden, waardoor de kern van de zaak – de onderste steen – onzichtbaar blijft. Denk hierbij aan de OSG problematiek waarbij het niet lukte om de onderste steen (het foute gedrag van de bestuurder) naar boven te brengen. Belangrijk is dat het niet gaat om het kwetsen van personen. Het gaat het corrigeren van een schadelijke manier van functioneren, bewustwording en verandering. Personen kunnen aanblijven bij inzicht en veranderd gedrag. Personen moeten uit de functie gezet worden, wanneer inzicht ontbreekt. De onderste steen is nu besmet met straf, boete en ontslag. Door vaker naar de onderste steen te gaan, werkt de steen louterend. De kloof verdwijnt en de steen glimt in de heldere bergbeek.
Geef een reactie