Column door Marten Klaver
Zonder geld kunnen we niet eten en krijgen we honger en dorst. Zonder geld kunnen we onze status niet ophouden en krijgen we geen erkenning. Zonder gevoel krijgen we geen geluk.
Met geld kopen we gevoel. De stadionbezoeker betaalt voor gevoel. Zijn club moet winnen.
Eind tweede wereldoorlog werd de helft van het hart van Hengelo weggebombardeerd. Bestuurders sloopten de anderen helft. Er staan nog enkele restanten van de geschiedenis van Hengelo: het Badhuis en de Ariënsschool. Het Badhuis is een uniek art deco monument, enig in zijn soort in Nederland. Het college heeft het gebouw laten verwaarlozen, zodat het nu rijp is voor de sloop. Ze schond hiermee het erfgoedbeginsel. Alles draait om geld. Er is geen geld voor restauratie en invulling van het oude gevoel. Het college kiest ervoor om met geld het nieuwe gevoel te promoten: de uitstraling van Lange Wemen. Zo kan Hengelo meedoen in de statusdans van steden. Het is goed voor werkgelegenheid, projectontwikkelaars, leegstand en appartementen. Geld onderhoudt de markt en het consumentengedrag. Geld domineert ons leven en overwoekert ons gevoel. Geld is de vijand van oud gevoel, structuur en kracht.
We leven in een rommelige tijd. In de wederopbouw jaren was er veel gevoel en waren we trots op de NS, de PTT, het onderwijs en de gezondheidszorg.
We moeten een nieuw evenwicht zien te vinden in de balans van geld en gevoel. Het Badhuisgevoel is het gevoel van Hengelo.
Geef een reactie