Daar gaan we weer. Het eerste conflict is niet opgelost en daar is de volgende ruzie tussen B&W en de horecaondernemers. B&W dachten overeenstemming te hebben met de horeca over de nieuwe horecavisie. Staande de politieke markt werd het college echter geconfronteerd met bezwaren tegen de visie. Dat was tegen het zere been van wethouder Mariska ten Heuw en burgemeester Sander Schelberg. Beiden reageerden verontwaardigd, omdat ze dachten een bestuurlijke overeenkomst te hebben bereikt. Frappant is dat zich vlak voor de kerst hetzelfde voordeed. Toen waren de horecaondernemers verontwaardigd omdat het college een overeenstemming over het terrassenbeleid onverwacht opzegde. Kregen B&W een koekje van eigen deeg? Nee hoor, dat niet. Het college had de fout gemaakt om een gespreksverslag naar de gemeenteraad te sturen zonder de goedkeuring van de ondernemers te vragen. Volgens hen waren dingen anders afgesproken dan opgeschreven. Bovendien waren de afspraken onvoldoende verwerkt in de Horecavisie. Daarmee kreeg de samenwerking tussen B&W en de horecaondernemers opnieuw een harde klap.
Kern van de Horecavisie is het nieuwe sluitingstijden regime. Een deel van de horeca (met name in de Marktstraat) moet straks om 2 uur dicht zijn. Bij anderen (rond het burgemeester Jansenplein) wordt de sluiting teruggebracht naar 5 uur. De omgeving van de Pastoriestraat mag tot 6 uur open blijven, net als nu. Bij dit alles is de Marktstraat een probleem. Eental etablissementen daar handelen in strijd met de regels. Na 2 uur zijn ze illegaal open en er wordt stampende muziek geproduceerd waar omwonenden in de Marktstraat veel last van ondervinden en waarvoor de bedrijven geen vergunning hebben. Het college wil aan die illegale bedoening een einde maken.
Slachtoffer van het nieuwe beleid wordt de alom bekende automatiek in de Marktstraat. Pleisterplaats voor velen die na een avondje stappen de maag vullen alvorens huiswaarts te gaan. De automatiek is al tientallen jaren op dezelfde plek gevestigd en moet straks de deuren sluiten vanaf 2 uur. Probleem is dat het bedrijf zijn omzet grotendeels realiseert tussen 2 en 6 uur. Om 2 uur sluiten gaat echter niet, dat kan Bruin niet trekken. In dat geval dreigt een bankroet. Het is ook onrechtvaardig. Want de automatiek is volkomen legaal en geeft geen overlast, zo werd desgevraagd door de omwonenden verklaard. Het bedrijf moet dicht na tweeën omdat anderen de regels misbruiken.
Over de automatiek is het laatste woord nog niet gezegd. Het college wil de zaak verplaatsen en de eigenaar compenseren voor de kosten. Maar dat gaat veel geld kosten. De eigenaar heeft grote investeringen gedaan om het bedrijf te kopen en te moderniseren. ProHengelo wil de zaak op dezelfde plaats te handhaven. Woordvoerder Wiert Wiertsema riep het college op om via maatwerk een nieuwe nachtvergunning aan de automatiek te verstrekken. Het zonde van het geld, vinden ze bij ProHengelo om een onderneming te verplaatsen die helemaal niet verplaatst behoeft te worden.
Besluiten werden die avond niet genomen. Op het eind van de vergadering gaf wethouder ten Heuw aan dat zij een meerderheid verwacht voor de Horecavisie in de raad. Die mededeling kwam nogal uit de lucht vallen. Voor de andere aanwezigen was dat niet duidelijk geworden die avond. Conclusie: kennelijk is het allemaal reeds afgekaart binnen de coalitie en heeft de wethouder weinig behoefte aan debat. De horecaondernemers moeten zich schikken naar de machtspolitiek van de coalitie. Het is echter niet de verwachting dat de sector zomaar akkoord zal gaan. De horecavisie zal er wel komen.
Maar “hoe nu verder?” is een vraag die steeds actueler wordt. Hoe kan het college een binnenstadsbeleid voeren dat zo veel weerstand oproept? De actuele geschilpunten zijn het terrassenbeleid, de openingstijden van de horeca, het ongewenste nieuwe stadskantoor, de onnodige renovatie van de Enschedesestraat en de grove verwaarlozing van delen van de binnenstad. B&W en de coalitie die het college steunt, hebben onvoldoende in de gaten dat partijen elkaar hard nodig hebben om de Hengelose binnenstad te laten opbloeien. Ondertussen daalt de gevoelstemperatuur tussen betrokkenen naar een nieuw dieptepunt. En U en ik weten: geen ondernemer investeert in onzekere situaties. Arme stad, als vervolgens ook nog eens het wederzijds vertrouwen ontbreekt… De problemen stapelen zich op. Hoe helpen we die de gemeente uit?
Geef een reactie