Column door Marten Klaver
In de politiek is eigen kracht een hot item. We kijken naar de eigen kracht die in mensen schuilt. In de verzorgingsstaat was dat anders. Toen keken we naar de kwetsbaarheid en zochten we de menselijke maat om mensen te ontplooien.
Het is de hulpverleners niet gelukt het resultaat van het menselijke maat denken zichtbaar te maken. Goed bedoelde hulpverlening eindigde in pamperen en het onderhouden van zwakte.
Ergens willen we weten waar we aan toe zijn en het lukt niet goed hier de vinger op te leggen.
Met de eigen kracht benadering dreigen we de kwetsbaarheid uit het oog te verliezen en worden kwetsbare mensen de nieuwe verliezers in een eigenkracht maatschappij.
Kwetsbaarheid betreft vooral gedrag en angst. Hoe spreken we iemand aan die zegt: “Ik wil wel, maar ik kan niet”? Wie geven we duurzaam steun om angst te voorkomen?
Dit zijn de vragen waarop een antwoord moet komen.
Geef een reactie