Column van Wiert Wiertsema
Deze week was ik op de studentenkamer van mijn dochter. Gaten boren, kasten maken, meubels in elkaar zetten, lampen repareren, etc. Alles wat komt kijken bij de verhuizing van een student. De TV stond aan. De crisis met Rusland speelde, de onderhandelingen over de toekomst van het kabinet, de pensioenen, etc. Het nieuws werd die dag echter gedomineerd door een kindermisbruikzaak op het internet. In de auto terug naar Hengelo: precies hetzelfde. In het weekeinde een nieuwe publicitaire golf over een ander geval van kindermisbruik. Zondag worden extra activiteiten van de politie aangekondigd. Maandag in de krant: misbruik op een basisschool. Zo gaat het al een tijd door. De ene na de andere zaak duikt op.
Wat is er aan de hand in Nederland?
Moeten we stoppen met opsporen en vervolgen? Natuurlijk niet. Misbruik is walgelijk. Daders moeten worden veroordeeld. Moeten we stoppen met de publiciteit? Ook niet. We moeten weten wat er speelt.
Maar de overmatige aandacht werkt averechts. De schaamte bij de slachtoffers wordt steeds groter. Gevolg: waar dringend hulp nodig is, blijven de slachtoffers onzichtbaar. Waar daders gepakt moeten worden, gaan daders zich nog beter verstoppen. De alertheid voor het misbruik stompt af. De bespreekbaarheid van het probleem wordt steeds kleiner.
Wat te doen? Temper de publiciteit. De combinatie van veel aandacht voor de slachtoffers van misbruik, een terughoudende publiciteit en een uiterst actieve opsporing, zou wel eens heel effectief zou kunnen zijn.
Reacties 1
Ik ben het volkomen eens met deze benadering, echter onder 1 strikte voorwaarde en dat is dat de daders ook ècht gestraft moeten worden.
Er moeten wetten komen, die rechters verplichtingen opleggen.
Strafvermindering voor z.g. goed gedrag moet bij dit soort misdrijven van de baan en nadien goed blijven volgen.
Advocaten mogen wat mij betreft bijgeschoold worden als het gaat om normen en waarden!
Geef een reactie