Column door Wiert Wiertsema
Ze bestaan echt. Paarse krokodillen. Ze staan symbool voor een overmaat aan regelzucht en tegenwerking. Iedereen herinnert zich het zwembad waar de man achter het loket weigerde een paarse opblaas krokodil terug te geven aan een klein meisje. Dat was een vervelend filmpje voor alle dienstverleners die hun werk goed doen. Hengelo heeft ook paarse krokodillen. Dat ondervond meneer X. Hij is invalide, woont in een buurt met betaald parkeren en was zijn parkeerkaart voor bezoekers kwijt.
Een ramp voor iemand die aan huis is gekluisterd. Zonder kaart kan zijn bezoek niet parkeren in de buurt van zijn woning. Meneer X kan door zijn beperking niet naar het gemeentehuis. Een vriend zou het voor hem regelen. Die is 4x keer bij de gemeente geweest en werd bijkans horendol. Toen had hij de parkeerkaart nog steeds niet. Eerst moest er een machtiging worden opgesteld, daarna een proces-verbaal opgemaakt op het politiebureau, toen bleek de oude kaart verlopen te zijn (meneer X lag een poosje in het ziekenhuis) en was alles voor niks geweest. De aanvraagprocedure werd opnieuw gestart. Bij het volgende bezoek bleek de lokettist afwezig en was er geen vervanger, meneer X zou worden gebeld, maar dat gebeurt vervolgens dagenlang niet….
Wat doe je dan als burger?
Je belt Leo Janssen, raadslid voor Pro Hengelo. Altijd bereid om zich voor de burgers in te zetten. Maar denk niet dat het onmiddellijk helpt. Krokodillen geven zich niet zomaar gewonnen. Het eigen gelijk is soms nagelvast met het gemeentelijk pand verbonden. Maar Leo is een volhouder. Twee dagen later zagen de leidinggevenden alsnog het licht en verscheen het schaamrood op de kaken. Gevolg?
De fel begeerde parkeerkaart werd direct bij meneer X thuisbezorgd. Dat dan weer wel…
Geef een reactie