Het college van B&W heeft een nieuw groenbeleid opgesteld en de gemeenteraad stemt er mee in. Dat is een belangrijke verbetering. U herinnert zich de vele conflicten tussen individuele bewoners en de gemeente. Dat ging vooral over lapjes grond in de Hasseler Es die bewoners in gebruik hebben (soms al tientallen jaren) en die de gemeente opeiste. Vaak betrof het legaal gebruikte grond (de gemeente gaf toestemming), soms illegaal. Burgers namen het onderhoud over omdat de gemeente zelf niets deed. U kunt het hier lezen. Jarenlang was sprake van een heuse groenoorlog in de wijk. In het vervolg gaan B&W nu eerst praten met bewoners voordat zij maatregelen nemen over het groen. In de verwachting conflicten met bewoners op ordentelijke wijze op te lossen. Het zijn zaken die ze in de Hasseler Es zullen waarderen.
Na het aantreden van wethouder Marcel Elferink (CDA) is er rust in de tent gekomen. Procedures zijn stopgezet en de wijk wachtte op een nieuw groen beleid. Dat is er nu. Toch is een belangrijk pijnpunt is blijven liggen: hoe gaat de gemeente om met het verleden?
Bewoners die grond moesten afstaan maar de strijd aanbonden met de gemeente, beschikken vaak nog over hun grond. Zij mogen huren of kopen. Maar de burgers die hun tuintje wel afstonden -vaak onder grote druk- blijven in de kou staan. Zij hebben geen enkel recht op teruggave. Alleen als het lapje grond voldoet aan de criteria voor snippergroen (hetgeen vaak niet het geval is) kan het worden herkregen. Veel bewoners zien hun grondje dus nooit meer terug, ook niet als zij dit volkomen legaal in gebruik hadden.
Deze opstelling van B&W wordt als zeer onrechtvaardig gezien. Het is dominee Leonard Schenck, de voorzitter van het Actiecomité “Een Groene Wijk Maak Je Samen” een doorn in het oog. Burgers die het gezag van hun overheid aanvaardden –hoe gênant dit gezag ook werd uitgeoefend- blijven nu in de kou staan. Dominee Schenck: “dit leidt tot een niet aanvaardbare rechtsongelijkheid, die opnieuw veel weerstand zal oproepen”. Hij pleit voor een “legalisering achteraf”. Wethouder Marcel Elferink (CDA) wil daar echter niets van weten. Hij vindt een regeling met terugwerkende kracht “een slecht idee”. Alle gemeentelijke strijd is dan immers voor niets geweest. Tja. Binnen de gemeentelijke organisatie is zoiets misschien een ondragelijke gedachte, maar hoe erg is dat eigenlijk? Is rechtvaardigheid niet een hoger goed dan het gemeentelijke prestige?
De heer Gezinus Knegt (ProHengelo) betreurt dat gezagsgetrouwe burgers “de pisang” zijn van het overheidsoptreden. Dat is een fout signaal en hij wil dat veranderen. Mevrouw Marie-José Luttikholt noemde het wrang, maar legt zich er toch bij neer. Net als de andere coalitiepartijen. GroenLinks heeft de steven 180 graden gewend als het gaat om bewonersparticipatie. Bijzonder. De heer Evers (GroenLinks) pleit voor verruiming van de mogelijkheden voor teruggave.
Wethouder Marcel Elferink beloofde een soepele houding bij het beoordelen van aanvragen voor teruggave. Verder dan deze eerste stap wilde hij echter niet gaan. Het woord is nu aan de gemeenteraad. De verwachting is dat ProHengelo als grootste oppositiepartij een motie indient om de mogelijkheden van teruggave te verruimen. Hoe dat gaat aflopen? Het venijn zit in de staart, maar soms ook niet. Dan komt alles toch nog goed. Wordt vervolgd
Geef een reactie