Column van Frank Peters
In Hengelo staat een van de twee nog overgebleven badhuizen van Nederland uit de kubistische en expressionistische periode in onze architectuur. En Hengelo gaat er voor zorgen dat er nog maar een overblijft. Hoe kan dit gebeuren?
Voorafgaand aan de gemeenteraadsvergadering van 23 april 2013 is een petitie aangeboden aan het college en de verantwoordelijke wethouder Jan Bron (PvdA). De erfgoedverenigingen Heemschut en het Cuypersgenootschap die de petitie aanboden, zijn verantwoordelijk voor het kort geding wat is aangespannen inzake de sloopvergunning en dat zij hebben gewonnen. Lees dat hier. De verenigingen riepen wethouder op om zijn best te doen om dit stukje cultureel Hengelo te behouden. Jan Bron daarentegen riep de erfgoedverenigingen op om het kortgeding bij de rechter te staken, omdat ze daarmee de wederopstanding van de Ariënsschool zouden tegenhouden.
Zou dat een tactiek zijn van de gemeente, 30 jaar niets aan een pand doen en dan opeens zeggen: we gaan slopen? Er zijn voldoende initiatieven van burgers voorbij gekomen. Kijk alleen al naar het mooie plan van Mufide en haar badhuis. Dat had een parel voor Hengelo kunnen worden. Daarnaast had de gemeente ook de verantwoordelijkheid om zelf de mogelijkheden voor het pand te onderzoeken, want die zijn er genoeg.
Het zou niet mogen om gebouwen zo lang ongemoeid te laten dat het bijna te laat is om ze te redden. Als een ondernemer in de binnenstad zo met zijn pand omgaat wordt hij er op aangesproken. De gemeente daarentegen komt er mee weg. Al 30 jaar lang.
Om met Obama te spreken: Its time for change. Het wordt tijd dat er mensen in de gemeente raad komen die geven om Hengelo, niet omdat ze een bestuurlijke positie willen hebben. Om in de titelwoorden van deze krant te spreken: Hengelo moet anders.
Geef een reactie