Hengelo Anders

Het debat over het afval in Hengelo is als een nachtkaars uitgegaan. Wat in 2015 begon als een opstand tegen een slapende gemeenteraad, eindigde in 2017 met een laatste walmpje van een uitdovende nachtkaars. De machthebbers wilden omschakelen van een ophaalsysteem naar een wegbrengsysteem voor het grijze afval. Dat wegbrengen gaat wel door, maar de grijze bak blijft ook. Wie dat wil kan de bak aan huis laten ophalen. Het debat leverde twee grote verliezers op. Het college van B&W en de fractie van Lokaal Hengelo. Beide hebben niet gekregen wat ze wilden.

Winnaars waren er ook: ProHengelo en Burgerbelangen. Zij vertaalden het ongenoegen van de burger in redelijke eisen die ook ingewilligd werden. Op initiatief van ProHengelo werd het college gedwongen om een hybride systeem voor het inzamelen van afval te accepteren. Daarmee werd de angel getrokken uit het verzet van opstandige burgers die de grijze bak wilden behouden. Die bak wordt nog 8 keer per jaar aan huis opgehaald. Dat is ruim voldoende voor mensen die hun afval goed scheiden. Samen met BurgerBelangen werd vervolgens gestreden voor een goedkope grijze bak (het college rekent 37 euro terwijl het ook voor 9 euro kan) en het stellen van de brengstafstand op maximaal 250 meter. De laatste twee zaken zijn niet gelukt, maar na de verkiezingen kan het beleid alsnog worden herzien.

De tegenstand kwam vooral uit het college. Bij dit gezelschap kwam een psychologische factor om de hoek kijken. Na bijna drie jaar discussie en het moeten toegeven op het hoofdpunt van beleid, waren de prijsverlaging en de wijziging van de maximale brengafstand een brug te ver. Bovendien zou CDA wethouder Marcel Elferink daarmee ook aan het opstandige deel van zijn fractie tegemoet zijn gekomen. Dat gebeurde niet, want uiteindelijk woog het politieke prestige zwaarder dan het belang van de burger. Schoorvoetend volgden collegepartijen met hun instemming.

De gang van zaken zegt veel over de Hengelose bestuurders. Zij manoeuvreren  zich vaker in dit soort rare psychologische klemmen. De remedie is simpel: beter luisteren naar de inwoners van de stad, ook als dat tegen de eigen opvatting indruist. Dan worden bezwaren en procedures vanzelf serieus genomen. ProHengelo moest in dit geval zelfs dreigen met het terugroepen van de raad van zomervakantie, voordat het college overstag ging en inspraak organiseerde op de plaatsing van de afvalcontainers in de wijk.

De tweede grote verliezer was Lokaal Hengelo. Deze partij heeft veel energie gestoken in het verzet tegen de systeemwijziging, maar is vooral een papieren tijger gebleken. De raad werd veelvuldig bestookt met moties en amendementen. Maar zonder uitzondering op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats en zonder enig overleg of samenwerking met andere fracties wier steun onontbeerlijk is. Zulke hardlopers zijn doodlopers. Iedere week met dezelfde vuist op tafel slaan helpt niet. En net doen alsof je serieus genomen wordt, al helemaal niet.

Wiert Wiertsema