De bewoners van het Medaillon zullen deze week raar hebben opgekeken. Het bestemmingsplan voor hun wijk dat voorziet in een nieuwe school, werd vastgesteld door de gemeenteraad. Bij commissievergadering waren veel bewoners aanwezig. Zij maakten zich grote zorgen. U snapt dat. Er wordt een school gebouwd voor vele honderden leerlingen. Dan moet goed zijn nagedacht over de veiligheid en de verkeersafwikkeling. Het liefst zien de bewoners de school ergens anders verrijzen. Dat realiseren wij ons heel goed hier op de redactie. Maar ‘lieverkoekjes worden niet gebakken’, zei mijn oma altijd. De bewoners wisten toen zij in de wijk gingen wonen, dat de school gebouwd zou worden.
Ze kunnen nu meepraten over de invulling van het bestemmingsplan. Tot grote schrik van de aanwezige fracties deed de SP een doldrieste poging om een wit voetje te halen bij de bewoners van het Medaillon (lees hier). De verkiezingen komen er aan op 19 maart 2014. Vandaar. De SP stelde voor de school alsnog elders te vestigen. Vreemd is echter dat de SP zich eerder heeft vastgelegd op het Medaillon als vestigingsplaats. In de politiek kun je een handtekening niet zomaar terugtrekken. Dat heeft consequenties. Vooral als die handtekening staat onder het collegeprogramma. Iedereen kwaad op de SP. Die wilde ten koste van partijen die zich wel aan de afspraken hielden, mooi weer spelen tegenover de bewoners. Na de commissie ging het bestemmingsplan naar de gemeenteraad om te worden vastgesteld. Dat is de plaats waar het moet gebeuren. Je verwacht dan dat een partij als de SP zijn voorstel herhaalt, of het voorstel intrekt. Je doet wat je zegt, of je zegt dat je het niet meer doet. Dat is eerlijke politiek. Zo moedig waren ze echter niet bij de Socialistische Partij. De fractie zweeg in alle talen. Vervolgens stemden ze zwijgend en met handopsteken voor het bestemmingsplan. Een duidelijk gevalletje van “Wie zwijgt, stemt in”. Merkwaardig was het wel. Wat zullen de bewoners wel niet denken?
Geef een reactie